Dzień kobiet pierwszy raz celebrowano na świecie 113 lat temu, 28 lutego 1909 roku. Powstanie tego święta zawdzięczamy Theresie Malkiel,
która była uchodźczynią, przybyłą do Nowego Yorku w 1891 roku wraz ze
swoją żydowską rodziną, po ucieczce z Rosji przed antysemickimi
prześladowaniami. Pracując ciężko, jako robotnica w szwalni, przeszła
przez ówczesne piekło wykorzystywania robotników przez klasę kapitalistyczną-niskie zarobki, 65-godzinny tydzień pracy, brak świadczeń socjalnych, przerwy w pracy, zatłoczone fabryki. Krok po kroku Malkiel
tworzyła kobiece związki zawodowe, zaczęła pisać do nowojorskiego
dziennika Partii Socjalistycznej, by wreszcie do tej partii wstąpić i
zostawszy członkinią Narodowego Komitetu Kobiet zorganizować pierwszy
Dzień Kobiet.
Dziś, po 113 latach od tamtego dnia kwiaty przeplatają się z obrazami wojny. Dziś ten dzień ma dwa kolory, niebieski i żółty. Dziś pragniemy złożyć szczególne życzenia kobietom trzech narodowości:
Ukrainkom, ponieważ walczą na pierwszej linii frontu na równi z mężczyznami, ramię w ramię, za swój kraj, za swoją ojczyznę.
Polkom, ponieważ stoją na pierwszej linii pomocy. Nie patrząc na koszty i własne potrzeby, pomagają uchodźcom.
Rosjankom, tak im również! Ponieważ nie boją się wychodzić na ulicę i protestować przeciwko wojnie i ludobójstwu w totalitarnym kraju, którym na naszych oczach staje się dziś Rosja.
Dziś prezentujemy literaturę, która najlepiej, gdyby nigdy nie powstała, ponieważ porusza tematy, których nigdy być nie powinno. Lecz skoro wszystko to miało miejsce w historii, to należy o tym czytać, należy o tym pamiętać i sprawiać wszystko, by nigdy się nie powtórzyło.
Drogie Kobiety, wszystkie jesteście wspaniałe, silne, mądre i wystarczające. Nie dajcie sobie wmówić, że jest inaczej.
Dziś, po 113 latach od tamtego dnia kwiaty przeplatają się z obrazami wojny. Dziś ten dzień ma dwa kolory, niebieski i żółty. Dziś pragniemy złożyć szczególne życzenia kobietom trzech narodowości:
Ukrainkom, ponieważ walczą na pierwszej linii frontu na równi z mężczyznami, ramię w ramię, za swój kraj, za swoją ojczyznę.
Polkom, ponieważ stoją na pierwszej linii pomocy. Nie patrząc na koszty i własne potrzeby, pomagają uchodźcom.
Rosjankom, tak im również! Ponieważ nie boją się wychodzić na ulicę i protestować przeciwko wojnie i ludobójstwu w totalitarnym kraju, którym na naszych oczach staje się dziś Rosja.
Dziś prezentujemy literaturę, która najlepiej, gdyby nigdy nie powstała, ponieważ porusza tematy, których nigdy być nie powinno. Lecz skoro wszystko to miało miejsce w historii, to należy o tym czytać, należy o tym pamiętać i sprawiać wszystko, by nigdy się nie powtórzyło.
Drogie Kobiety, wszystkie jesteście wspaniałe, silne, mądre i wystarczające. Nie dajcie sobie wmówić, że jest inaczej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz